12e Dag Hinojosa del Duque/Monterrubio de la S 33k

Gisteren meer pijn aan onze billen gehad, dan aan onze voeten, veel terrasjeswerk, op een schitterend plein. We worden door de jeugd nageroepen, ze willen ons graag aanspreken in het engels.
Om half 11 naar de Albergue, de Fransman uit Metz is er ook al, we maken ons samen klaar voor de nacht. Hij wil morgenvroeg om 6 uur vertrekken, wij willen dan opstaan. Leanne boven in het stapelbed, zijdenzak over ons heen en lekker slapen in onze frisse bedjes.
In een aangrenzend huis zitten 2 schattige jonge honden, jammer genoeg houden ze er niet van om alleen te zijn en zijn we vannacht getuige van ettelijke huilpartijen. Gelukkig vallen we weer snel in slaap. De Fransman begint om kwart over 5 te rommelen, maar doet dit op een zeer beschaafde manier en neemt alle spulletjes mee naar de eetzaal. Wij staan om 6 uur op en dan is hij net vertrokken.
Ons bekende ochtendritueel, naar eetzaaltje en wat gegeten, vandaag gaan we 33 km lopen en onderweg is nergens een mogelijkheid voor koffie, eten of inkopen. Vandaag dus alles in de rugzak en onderweg picknick.
Een prachtige route het stadje uit, er staat een frisse wind, Jet de diehard, Leanne toch maar even de fleece aan. We worden begeleid door een prachtige opkomende zon en wolkenpartijen. Het landschap is erg lieflijk. Prachtige kurkeiken in een zee van goudgele haver, op sommige plekken is al geoogst, stoppels, op andere plekken ligt de mest klaar om ondergeploegd te worden.
Een veelheid aan kleuren aarde. Onderweg horen we de belletjes klinken van de groepen schapen, een grote hond komt ons weer redelijk agressief achterna. We verwonderen ons over de grootte van de boerderijen. Heel erg groot, kippen, kalkoenen, zwarte en roodbonte koeien.
Als we een eind onderweg zijn, zien we een auto geparkeerd staan. Wat moet een auto hier? Een jongeman zit de krant te lezen en begroet ons vrolijk. Even verderop komen we een prachtige kudde met rossige koeien tegen, schattige kalfjes. Aan het einde van de kudde stat nog een auto met een oudere man erin. Even een babbeltje en hij vertelt dat er al een andere pellegrino is langs gekomen. Wij concluderen dat dit de moderne versie van veehoeder is.
Verder langs prachtige paden. Na 19 km, zitten, schoenen uit en lekker eten uit de knapzak. Schoenen weer aan en verder gaat de reis. We moeten hekken open maken en lopen door landgoederen, Bij een hermita komen we op een verharde weg en moeten we helaas asfalt lopen, 10 km. Een groot bord geeft aan, de overgang van de regio Andalucia naar de regio Extremadura.
We lopen tegen half 2 het dorp binnen. Veel industrie, maar als we een hoek omslaan, lieflijke witte huisjes, goed onderhouden en met leuke details. We moeten naar kerk want er tegenover ligt hotel Coto la Serena. Prachtig pleintje met wel 3 ooievaarsnesten op de kerktoren. We gaan ons melden in de bar, dit is een man naar ons hart. We hoeven nog niet in te checken maar kunnen meteen naar boven om ons te verfrissen. Boven wacht ons een blijde verrassing, een prachtige, grote kamer, badkamer met 2 wastafels in marmer, en als klap op de vuurpijl een ligbad. Heerlijk gewassen en toen naar beneden om te eten. we rekenen voor de kamer 30 euro af. Het is echt niet te geloven!
We eten een lekkere salade en uit de kunst gebakken vis met frietjes. Gedurende het eten komt de Fransman bij ons zitten. Hij heet Michel en is 64 jaar, we hadden hem iets ouder ingeschat.
Hij is ook een fervent caminoloper en Jet en hij kunnen goed verhalen vertellen.
Om half 5 gaan we naar boven voor een slaapje, zalig, je voelt toch wel dat je wat gedaan hebt.
Daarna rondje dorp, neerstrijken op een terrasje, en aan het verslag beginnen.
Hasta Luego.